Wat aan de oprichting van De Sprint voorafging en een korte terugblik van 40 jaar door onze medeoprichter GERARD GEURTS.

De oorsprong ligt in de jaren 1976/1977 en het besluit van de gemeenteraad van Deurne om een sporthal te bouwen aan de Schelde. De toenmalige sportambtenaar, Willy Peijnenburg, tevens secretaris van de Sportraad Deurne nodigde Jo Smeets uit voor een gesprek op 24 april 1977. De hal kreeg de naam van de in het voorjaar 1977 overleden burgemeester van Deurne: Frans Hoebenshal. Dit ook omdat hij een fervent voorstander was van het bouwen van de hal.

In die tijd wist ik weliswaar uit mijn Venrayse periode (1962-1968) waar Deurne lag, omdat ik van Venray uit naar Deurne reisde om mijn avondstudie in Eindhoven te kunnen volgen. Ik was toen vanaf 1 maart 1971 in dienst van de gemeente Bloemendaal en woonde op dat moment in Overveen (Gemeente Bloemendaal). Om mijn loopbaan een verder gevolg te geven, keek ik vanaf ca. 1974 uit naar mogelijkheden om die volgende stap te realiseren. Einde 1976 viel mijn oog op een vacature bij de gemeente Deurne en in samenspraak met Miny werd in die Kerstperiode een sollicitatie richting Deurne verzonden. 

Door het overlijden van burgemeester Hoebens duurde de sollicitatieperiode langer dan gedacht, maar op 3 mei 1977 besloot het college van burgemeester en wethouders mij te benoemen. Ik kon  15 augustus 1977 beginnen.  Een probleem was wel de huisvesting. Na ruim een maand met onze Wilfried bij oma Hulshorst in Venlo te hebben gelogeerd, kon uiteindelijk eind september verhuisd worden naar de Regge. Aldaar, alsof het zo moest zijn, keken wij uit op de in aanbouw zijnde Frans Hoebenshal.

Het gesprek met Willy Peijenburg was inmiddels voor Jo Smeets aanleiding om Leo Zweden er bij te betrekken. Jo zag in Leo eerder een zaalhandbal keeper dan een zaalvoetbalkeeper.  Gezamenlijk werd de conclusie getrokken dat het mogelijk moest zijn om naast de plaatselijke KPJ afdelingen een handbalvereniging onder auspiciën van het Nederlands Handbal Verbond op te richten. De oorsprong van Jo Smeets lag al in het handbal in het Limburgse, maar ook bij Leo Zweden was het niet onbekend, omdat hij dat spelletje ook in Venray had gespeeld. In mijn Venrayse periode was ik ook al mede aanstichter van de oprichting van een handbalclub. Leo, die op dat moment werkzaam was bij de gemeentepolitie Deurne, kende mij vanuit die periode. Hij wist natuurlijk in mei al dat ik naar Deurne kwam en lichte Jo daarover in. Zij vonden toen dat ik in het najaar 1977 maar moest toetreden tot het voorbereidingscomité en het voorzitterschap op me nemen. Ik wist van niks.

Na een gesprek met hen op de bank op Regge 32 was de zaak zo berklonken en werden vanaf oktober/november de mouwen opgestroopt en contacten gelegd. Dit leidde tot een voorbereidende vergadering in ons aller “De Vierspan” op 3 mei 1978 met veel belangstellenden en mondde uit in een oprichtingsvergadering op 23 mei 1978 met ruim 80 geïnteresseerden.  De naam kwam uit de koker van Leo en werd De Sprint en er werd een bestuur gevormd. Er kon worden gestart met 6 teams: 1 dames- en 1 heren seniorenteam, 3 meisjes- en 1 jongensteam.

Nu 40 jaar later is Leo Zweden ons ontvallen, maar Jo en ik volgen De Sprint nog op de voet en kijken met trots terug op deze 40 jaar. In deze 40 jaar is er veel gebeurd. Ook De Sprint heeft zijn hoogte- en dieptepunten gekend. We hebben afscheid moeten nemen van spelers, speelsters en bestuursleden. Ook hebben we natuurlijk van kampioenschappen, jubilea en andere festiviteiten kunnen genieten. Bij mij bestaat vooral een gevoel van trots als ik zie hoe toenmalige jeugdleden zich hebben ontwikkeld, hoe vele anderen de club trouw blijven en hun beste beentje voor zetten. Dan denk ik toch dat De Sprint in al zijn geledingen met sportiviteit en sociale instelling en nu ruim 200  leden een bijdrage levert aan de Deurnese gemeenschap en niet meer weg te denken is. Al diegenen die daarvoor mede zorg hebben gedragen: dank. Vooral wil ik daarbij natuurlijk niet vergeten zij, die nu net zo lang als de vereniging bestaat al 40 jaar SPRINTERS zijn.

Voor mij, Miny en onze kinderen is handbal niet weg te denken en hebben daar ook veel aan te danken. Miny en ik hebben elkaar in 1959 leren kennen als speelster en speler bij handbalclub “Athene” in Venlo. We speelden toen nog 11-handbal en zaten in het bestuur. Het resulteerde in een huwelijk in 1964 en gezin met kinderen en kleinkinderen. Miny is jammer genoeg niet echt lid geweest vanaf de oprichting evenals onze zoon Wilfried. Helen is evenals ik wel 40 jaar lid. Helen is in Bocholt (België) nog actief en een kleinkind speelt bij dames I van Bevo in Panningen. Ik wil daarmee maar aangeven wat handbal zoal teweeg kan brengen.   

Ik wil eindigen met iedereen een sportief en gezellig jubileumweekend te wensen. Wellicht zien we elkaar.

Gerard Geurts.